ارتباطات میان‌فرهنگی
ابوالحسن حسین زاده
چکیده
حضور دانشجویان خارجی در ایران یکی از مهمترین بسترهایی است که می‌توان در آن به عمق و ابعاد ارتباطات میان‌فرهنگی پی برد. ارتباط میان‌فرهنگی شامل ارتباطات میان‌شخصی، میان‌متنی، میان‌ذهنی و تعاملی است که به درک مشترک و پیوند میان کنشگران از حوزه‌های مختلف فرهنگی منجر می‌شود. هدف مقاله حاضر نشان دادن برهمکنش ابعاد مختلف ارتباط میان‌فرهنگی ...
بیشتر
حضور دانشجویان خارجی در ایران یکی از مهمترین بسترهایی است که می‌توان در آن به عمق و ابعاد ارتباطات میان‌فرهنگی پی برد. ارتباط میان‌فرهنگی شامل ارتباطات میان‌شخصی، میان‌متنی، میان‌ذهنی و تعاملی است که به درک مشترک و پیوند میان کنشگران از حوزه‌های مختلف فرهنگی منجر می‌شود. هدف مقاله حاضر نشان دادن برهمکنش ابعاد مختلف ارتباط میان‌فرهنگی دانشجویان خارجی شاغل به تحصیل در دانشگاه المصطفی شعبه خراسان رضوی است. ارتباطات میان‌فرهنگی در بعد میان‌شخصی با تأکید بر معاشرت و دوستی، در بعد میان‌متنی با تأکید بر آشنائی با زبان و ادبیات، آداب و رسوم و مفاخر فرهنگی، در بعد میان‌ذهنی با تأکید بر تصورات قبل و بعد از حضور در دانشگاه، در بعد تعاملی بر مبادله و تعامل اقتصادی، و در بعد سیاسی، با تأکید بر اختلاف و کدورت در روابط میان اشخاص از حوزه‌های فرهنگی مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعه حاضر به صورت پیمایشی بر روی یک نمونه طبقه‌ای نامتناسب متشکل از 180 نفر از دانشجویان خارجی کشورهای هندوستان، پاکستان، افغانستان، آذربایجان و افریقا که در دانشگاه المصطفی واحد مشهد شاغل به تحصیل هستند انجام گرفته است. نتایج نشان می‌دهد میان ابعاد چهارگانه ارتباط میان‌فرهنگی مذکور برهمکنش معناداری وجود دارد. همچنین، میزان ارتباطات میان‌فرهنگی دانشجویان در حد متوسط و یا کمتر از حد متوسط است. آشنایی دانشجویان با زبان و ادبیات و فرهنگ و داشتن تصور مثبت از یکدیگر باعث ایجاد درک و فهم مشترک شده که خود باعث تقویت و تسهیل ارتباط میان‌فرهنگی آنهاست. و در نهایت، عدم اعتماد، تفکرقالبی و قوم مداری، و فقدان زبان مشترک مانع شکل‌گیری ارتباطات پایدار و مؤثر میان‌فرهنگی دانشجویان است.
